Przenośnia i analogia to środki, które mogą bardzo pomóc Ci w ożywieniu języka. Jednocześnie jednak, źle użyte wprowadzą chaos do Twojej komunikacji, a w najgorszym razie – narażą na śmieszność. Co zrobić, żeby sprawnie operować metaforą i porównaniem? Przeczytaj ten poradnik pisania, a dowiesz się wszystkiego.
To wcale nie jest takie trudne. Wystarczy, jeśli pokażesz, że umiesz i bardzo, ale to bardzo chcesz pisać. Ta pasja jest ważna, bo niestety rekompensuje kiepskie – zwłaszcza na początku – zarobki.
Pisarz i wydawca są jak Paweł i Gaweł z wiersza Fredry. Żyją w jednym domu, ale nie zawsze są dobrymi sąsiadami. Zwłaszcza dla początkujących pisarzy złe relacje z wydawcą są bolesne i powodują wielkie rozgoryczenie. Tymczasem obie strony mają swoje racje, warto więc poznać punkt widzenia wydawcy.
Pierwszy raz z tą techniką spotkałem się w źródłach angielskich, gdzie znana jest jako „show, don’t tell”. Nie znam jej polskiej nazwy – ani razu nie słyszałem, żeby ktoś w naszym kraju o niej mówił. Tymczasem to podstawa wyrazistego literackiego stylu i nie da się bez niej stworzyć dzieła, które zainteresuje współczesnego czytelnika.
Jacek Dukaj uważany jest za najwybitniejszego współcześnie żyjącego autora polskiej prozy fantastycznej. Do tej pory sześciokrotnie zgarnął nagrodę im. Janusza Zajdla. Był nominowany do Nike i dwa razy do Paszportu „Polityki”. Otrzymał Nagrodę Kościelskich i pewnie zgarnął jeszcze inne laury, o których nie pamiętam. Niewiele ryzykuję mówiąc, że cieszy się uniwersalnym uznaniem. Czego więc można się od niego nauczyć?
Czytaj dalej »Czego można się nauczyć od Dukaja?
Drugie z kolei ćwiczenie dla aspirujących pisarzy! Tym razem zadanie z kategorii horroru dnia codziennego. Chwyć pióro lub przygotuj klawiaturę – i podziel się efektem swojej pracy.Czytaj dalej »Poradnik pisania – ćwiczenie 2
Wielu autorów głowi się nad tym, czego w zasadzie chcą czytelnicy. Cząstkowe domysły wyciąga się z własnych przeżyć. Jeśli ktoś lubi kryminały, to pewnie dlatego, że kocha zagadki. Jeśli preferuje romanse, to pewnie w skrytości serca marzy o wielkiej miłości. Natomiast ambitne powieści są tylko dla intelektualistów, wiadomo. Czy aby na pewno? Czy istnieje bardziej podstawowa potrzeba, którą dzielą wszyscy czytelnicy?
Ostatnio głośno zrobiło się o młodej pisarce, Kai Malanowskiej, która za 16 miesięcy pracy nad książką dostała 6800 złotych. Czy to jest los, który dzielą inni pisarze, czy też jest to tylko przypadłość „literackich beztalenci”? A może to dobrze, że ludziom nie płaci się dużo za pisanie książek? Sprawdźmy, ile zarabia pisarz.